لایتنـــــــاهی

تمامِ پنجره را غرقِ حُسنِ یوسف کن
دل اهالیِ این کوچه را تصرّف کن
قدم بزن وسطِ شهر، با صدای بلند-
به عابرانِ پیاده غزل تعارف کن
و بی‌بهانه تبسم کن و نگاهت را
شبیه آینه‌ها عاری از تکلّف کن
سپس به مجلس ترحیمِ یک غریبه برو
و چشم‌های خودت را پُر از تاسف کن

صدای ضبط، اتوبان، هوای بارانی
به خود بیا! نرسیده به قم توقف کن
سلام دخترِ باران! سلام خواهرِ ماه!
بهشت را به همین سادگی تصرف کن!

( سیّد حمیدرضا بُرقِعی )